Uczestnictwo obywateli jest jedną z najważniejszych cech demokracji i jednocześnie jedną z jej najistotniejszych wartości.
Współczesne demokracje zapewniają tylko jeden sposób angażowania się obywateli w sprawy wspólnoty politycznej: wybieranie władz w głosowaniu powszechnym. Niska frekwencja jest dla demokracji groźna w kilku konkretnych sytuacjach.

Po pierwsze, gdy jest związana z nierównościami społecznymi. Przykładowo, jeśli nie głosują osoby z niższych warstw społecznych (co we współczesnych demokracjach jest raczej regułą niż wyjątkiem), to ich interesy na scenie politycznej są gorzej reprezentowane.

Według definicji z Wikipedii, mowa nienawiści to negatywne emocjonalnie wypowiedzi, powstałe ze względu na domniemaną lub faktyczną przynależność do grupy, tworzone na podstawie uprzedzeń. Narzędzie rozpowszechniania antyspołecznych uprzedzeń, stereotypów i dyskryminacji ze względu na rozmaite cechy, takie jak: rasa (rasizm), pochodzenie etniczne (ksenofobia), narodowość (szowinizm), płeć (seksizm), tożsamość płciowa (transfobia), orientacja psychoseksualna (homofobia, heterofobia), wiek (ageizm, adultyzm), światopogląd religijny (antysemityzm, chrystianofobia, islamofobia).
Polskie prawodawstwo przewiduje penalizację za używanie mowy nienawiści na podstawie art. 256 Kodeksu Karnego, ale tylko na tle narodowościowym, rasowym, etnicznym i wyznaniowym. Nie ma w Polsce przepisu szczególnego prawa karnego chroniącego wprost osoby przed nienawiścią z powodu orientacji psychoseksualnej lub tożsamości płciowej.

Przyczynkiem do napisania niniejszego artykułu są wydarzenia, które miały miejsce z 24 sierpnia 2016 roku na plaży w okolicach Nicei oraz związana z tym dyskusja we francuskiej prasie.
Zaczęło się od tego, że od początku sierpnia kolejne władze lokalne zaczęły wprowadzać na swoich obszarach (położonych na Lazurowym Wybrzeży) zakazy noszenia burkini. Konkretnie uzasadniając to w ten sposób, że „strój plażowy musi respektować właściwe zasady – laicyzmu w świeckiej Francji oraz higieny„.

Tu należy wyjaśnić, że strój zwany „burkini” (Burqini) to kostium kąpielowy przeznaczony dla muzułmanek i kobiet z innych kultur, których religia zabrania odsłaniania wielu części ciała. Sama nazwa to połączenie słów burka i bikini. Jest to pomysł projektantki Ahedy Zanetti, Libanki mieszkającej w Australii. Kostium charakteryzuje obcisły krój oraz odsłonięta twarz i stopy.
Sama projektantka w niedawnym wywiadzie powiedziała: „[…] kostium może nosić każdy, bez względu na wyznawaną religię. Mam nadzieję, że francuskie władze zrozumieją, że burkini niczego nie symbolizuje. ”

Do 20 sierpnia zakaz obowiązywał w 20 regionach, co (jeśli dobrze liczę) stanowi większość południowego wybrzeża Francji.

Rozwinięcie kilku wierszowanych haseł autora nieznanego na temat społeczeństwa naszych czasów.

Złe nawyki fałszu uczucie przynosi ludzkie zepsucie

Sprawiedliwości nie ma na tym świecie. Społeczeństwo pochodzące z dużych miast wie jak poradzić sobie w takim środowisku. Naturalna osoba, nie wciągnięta w wir egoizmu niestety często jest skazana na porażkę. Świat pracy to jedna, wielka wojna. Ludzie bija się o posady, nie zważając na uczucia, liczy się tylko kariera, chęć godnego funkcjonowania. Miastowi uczą się cwaniactwa od małego, wpajana jest bezwzględność dlatego potrafią poradzić sobie z okrutna rzeczywistością. Często się tak dzieje że osoba pochodząca z mniejszej miejscowości bardzo się zmienia, ulega zepsuciu, chce dorównać swoim towarzyszom. Tak właśnie niestety jest, teraźniejsze pokolenie obsesyjnie chce kariery, stać się niezależnym a po drodze gubi wszystkie wartości. Miejsce pracy to ring w którym jest zasada ograniczonego zaufania. Umiesz liczyć, licz na siebie. Należy się zastanowić co przyniesie przyszłość przez takie zachowanie. Kiedyś ludzie nie będą potrafili normalnie ze sobą rozmawiać, odczuwalne będzie cwaniactwo i fałsz.

czyli nowa polska świecka tradycja. I jeszcze chodzą mi po głowie słowa innego mistrza, słowa dawniejsze „Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie,

A ludzką sprawiedliwość w ręku trzymacie…” i debatować nie zamierzacie. A tak ładnie się zaczynało.  Pojawienie się debat przedwyborczych jest nieodłącznie związane z pojawieniem się telewizji. Ponad 50 lat temu, 26 września 1960 roku Nixon spotkał się z Kennedym w Chicago w studiu należącej do CBS telewizji WBBM-TV. Od tego czasu telewizyjne debaty umożliwiały wyborcom porównanie na żywo kandydatów w bezpośredniej konfrontacji. Porównanie poglądów, programów, ale i reakcji ciała, które jako ludzie potrafimy zazwyczaj nieświadomie dostrzegać i interpretować.
Jako pierwsza debata do historii Polski przeszła ta z lipca 1983 roku. Mieczysław Rakowski jako wicepremier pełniący funkcję przewodniczącego Komisji Rady Ministrów ds. Dialogu ze Związkami Zawodowymi wpadł na pomysł, by pojechać do gdańska i spotkać się ze związkowcami. Spotkanie odbyło się w historycznej sali BHP. Debata ta była transmitowaną następnego dnia w telewizji.

Kryzys w latach 30 XX wieku spowodował upadek gospodarek państw europejskich. Konsekwencją była bardzo znaczna radykalizacja nastrojów społeczeństw i powstanie systemów totalitarnych które doprowadziły do wybuchu II wojny światowej i w konsekwencji do trwającej dziesięciolecia „zimnej wojny”.
Wydawałoby się że europejczycy nauczeni tym doświadczeniem będą tak sterowali polityką gospodarczą aby uniknąć podobnej sytuacji wśród społeczeństw Europy.